ကဗ်ာသီအိုရီနဲ႔ လူသားဆန္​မႈ

Friend Requests
Messages
Notifications
Search
Main Menu
Zaw Zaw Htun
28 October at 18:11 · Edited ·
More options

ကဗ်ာသီအိုရီနဲ႕လူသားဆန္မႈ

အဂၤလိပ္နဲ႕အေမရိကန္စာေပသီအိုရီကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ ပထမဦးဆံုး ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္ ျပႆနာကေတာ့ ဘယ္ကစၿပီး ေလ့လာရမလဲဆိုတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ (starting point)ကို ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႕ လိုလာပါတယ္။ ဟန္ဘာတန္(စ္) (Hans Bertens) အႀကံေပးတာကေတာ့ ဆယ့္ကိုးရာစုကဗ်ာဆရာ မက္သွ်ဴးအာႏိုး(လ္) (Matthew Arnold) ဆီက စတင္ပါလို႕ သူကဆိုပါတယ္။ (မက္သွ်ဴးရဲ႕ “ဒိုဗာဆိပ္ကမ္း” ဟာ ကဗ်ာသီအိုရီေလ့လာသူေတြခ်န္ထားလို႕ မရတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။) သူဟာ ေအာက္စဖို႕(ဒ္)တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာပါေမာကၡတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ စာေပအေပၚ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို စာသင္ခန္းထဲပို႕ခ်ရာမွာ ကဗ်ာစာေပသီအိုရီ အခန္းက႑အေရးပါလာေအာင္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့သူရယ္လို႕ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ စာေပသီအိုရီဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အေမရိကန္သမၼတမျဖစ္ေသးတဲ့ ေသာမတ္(စ္)ဂ်က္ဖာဆန္ စကားအတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေလးေတြဟာ ေျခာက္ေသြ႕လွတဲ့ စာႀကီးေပႀကီးေတြကို၊ သီအိုရီေတြကို “လီယာဘုရင္” ဇတ္ဖတ္ဖို႕ထက္ ပိုစိတ္ထက္သန္ၾကတာ အဲဒီ မက္သွ်ဴးအာႏိုး(လ္) ဆိုတဲ့ ပါေမာကၡႀကီးေၾကာင့္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ အာႏိုးႀကီးဘက္ျပန္ဆက္ရရင္ သူဟာ အနည္းငယ္ ပုန္ကန္စိတ္႐ွိသူ စာသင္ဆရာတစ္ဦးရယ္ပါ။ သူက စာေပသီအိုရီဆိုတာဟာ လမ္းညႊန္ခ်က္လို႕ လက္ခံတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ဘာတန္က အာႏိုး(လ္)ဟာ လက္ေတြ႕စာေပေဝဖန္ေရး သီအိုရီဆိုတာကို လမ္းညႊန္အရင္းအျမစ္တစ္ခု (a source of instruction) ရယ္လို႕ လက္ခံတာမဟုတ္ဘဲ “စိတ္ဝိဥာဥ္ေနာက္ခံစာသားေတြနဲ႕ ဘယ္လိုမွတ္တမ္းျပဳစုတယ္” ဆိုတဲ့ စာေတြရယ္လို႕ ျမင္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ လူ႕သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ စာေပသီအိုရီအေပၚအျမင္ဟာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ေျပာင္းလဲအစျပဳခဲ့တယ္။ (ဆိုလိုတာက စာေပသီအိုရီဟာ လူ႕အေတြးအေခၚနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ခဲ့တယ္။)
Friend Requests
Messages
Notifications
Search
Main Menu
Zaw Zaw Htun
28 October at 20:43 · Edited ·
More options

ကဗ်ာသီအိုရီႏွင့္လူသားဆန္မႈ (၂)

တစ္ဆယ့္ကိုးရာစု ဒုတိယႏွစ္ငါးဆယ္ထဲက အေရးအသားကို ဆရာႀကီးအာႏိုးလ္(ဒ)ျမင္ခဲ့တာက အဂၤလိပ္ယဥ္ေက်းမႈၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း ခံခဲ့ရတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဘာလိုေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားက ၿခိမ္းေျခာက္သလဲဆိုရင္ျဖင့္ .....

(၁) ဘာသာတရားႀကီးစိုးတဲ့ အေလ့ဟာ သူ႕ရဲ႕ဇစ္ျမစ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ သိပၸံအေတြးဖြံ႕ၿဖိဳးေသာ အာဏာႀကီးထြားတဲ့ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေပၚလာမႈ

(၂) အတၱဝါဒီ (ဝါ) လူပုဂၢိဳလ္အေရးပါမႈ၊ ေငြေၾကးေ႐ွ႕တန္းတင္လာမႈနဲ႕ လူလတ္တန္းစားႀကီးထြားလာမႈေၾကာင့္ ေလ်ာ့ရဲသြားတဲ့ ဝမ္းတြင္းအခံအႏုပညာ ဖန္တီးမႈ

ေတြနဲ႕ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕႐ိုးရာဟာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံခဲ့ရတယ္။ နာမ္အားကိုးတဲ့ ဘာသာေရးဟာလည္း သိပၸံပညာဟာ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ဆိုၿပီး စူးစမ္းေလ့လာေနတုန္းပါပဲ။ ဒါဝင္ သီအိုရီ (Darwin’s theory of evolution) ကို ဘုရားေက်ာင္းအာဏာ (the authority of Bible and Church) က အတည္မျပဳေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီး အာႏိုး(လ္)ဟာ ေခတ္ေ႐ွ႕ေျပးတဲ့ ေအာက္ပါစကားကို ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ သူက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့

“ကဗ်ာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘဝအတြက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖို႕၊ ႏွစ္သိမ့္ေပးဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေပးဖို႕ မျဖစ္မေန ျပန္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကိုပိုလွ်ံျခင္းမ်ားတဲ့ လူသားဆန္မႈက ႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာသာမ႐ွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိပၸံပညာဟာ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေပၚထြက္မလာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားနဲ႕ ဒႆနိကေဗဒေနရာ အားလံုးနီးပါးကို ကဗ်ာက ဝင္ေရာက္ေနရာယူသြားမယ္” လို႕ ဆိုခဲ့တယ္။

Zaw Zaw Htun
28 October at 21:08 · Edited ·
More options

ကဗ်ာသီအိုရီနဲ့လူသားဆန္ျခင္း (၃)

ဆရာၾကီးမက္သွ်ဴးအာႏိုးရဲ႕ေတြးပံုကေတာ့ ဂရိသမိုင္းထဲက လာတာပါ။ (အဲဒီလို ဂရိအမ်ိဳးသားေရးရာဇတ္ေကာင္ ဇတ္လမ္းေတြကို “Hellenism” လို႕ ေခၚပါတယ္။) အဲဒီဂရိသမိုင္းဆိုတာက လည္းဂရိဓေလ့႐ိုးရာေတြက လူသူေတာ္ေကာင္းတေယာက္ရွိသင့္တဲ့စိတ္ေနစိတ္ထားအခ်က္သံုးခ်က္နဲ႕ ဂရိသမိုင္းကို ပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္။အဲဒါေတြက အလြယ္တကူခံယူျခင္း ၊ ၾကည္လင္ျခင္း နဲ႕ ထြန္းေပါက္ေရာင္ျဖာထြက္ျခင္း တို႕ ဆိုေပမယ့္ တကယ္တန္း အဲဒီဂရိသမုိင္းကို ဘာသာျပန္ပံုေဖာ္လို႕ရတာကေတာ့ လူ႕ဘဝထဲ အဓိကဘယ္လိုစိတ္ထားရမယ္ဆိုတဲ့ အဆံုးအမႏွစ္မ်ိုးျဖစ္တဲ့

၁) ဘဝတက္လွမ္းႏိုင္ေစဖို႕ ထားရမယ့္ စိတ္ေနစိတ္ထား
(an attitude toward life)
(၂) ကမၻာၾကီးေပၚကလူသာျဖစ္တည္မႈနည္းလမ္း တစ္ခု(a way of being in the world)
တို႕ပဲျဖစ္တယ္။

အဲဒီႏွစ္ခ်က္နဲ႕ ခ်ိန္ဆၿပီး ဂရိ႐ိုးရာကို ေျခရာခံေတာ့ ေအာက္ပါအခ်က္ေတြ ဆင့္ပြားေတြ႕ျပန္တယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ အထက္က အခ်က္(၂)ခ်က္ထဲက စိတ္ေနစိတ္ထား (attitude) ကို သ႐ုပ္ခြဲလိုက္ရင္ ေ႐ွးဂရိႀကီးေတြ သတ္မွတ္တဲ့ လူသူေတာ္ေကာင္းစိတ္ေနသေဘာထားဆိုတာ
(၁) အ႐ူးအမူးစိတ္က လြတ္ေျမာက္ျခင္း
(၂) ဥာဏ္ျဖင့္သိမႈကို အာ႐ံုစိုက္ျခင္း
(၃) သိစိတ္အား လွည့္ဖ်ားကစားလိုစိတ္မ႐ွိျခင္း
(၄) အတြင္းစိတ္ လႈပ္႐ွားမႈအေနနဲ႕ (ပို၍ခ်ိဳသာစြာေနထိုင္၊ ပို၍႐ွင္းလင္းစြာ ေနထိုင္ဖို႕နဲ႕ ပို၍ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားဖို႕ေတြပါပဲ။

အထက္ပါ ဂရိ႐ိုးရာဘဝေနနည္း စိတ္ထားကို အာႏိုး(လ္)ေတြ႕တဲ့အခါ စဥ္းစားမိတာက ကဗ်ာကိစၥသာလွ်င္ အထက္ပါအခ်က္ေတြကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပဳလုပ္ႏိုင္တာကို သတိထားမိတယ္။ ဒီေတာ့ လူ႕ဘဝကို ဘာသာျပန္အနက္ဖြင့္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ မူလက ဒႆနနဲ႕ သခ်ၤာပညာ႐ွင္ေတြသာ ဘာသာျပန္ေတြးလံုးထုတ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ မက္သွ်ဴးအာႏိုး(လ္)လက္ထက္ကစၿပီး ကဗ်ာဆရာေတြ ပါလာၿပီ။ ဒီေတာ့ အာႏိုး(လ္)လက္ထက္မွာ ကဗ်ာကို “ကၽြႏ္ုပ္တို႕ဘဝအတြက္ အဓိပၸါယ္လို႕ ဖြင့္ဆိုအနက္ျပန္ဖို႕ (to interpret life for us) ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။ ကဗ်ာမွာ ပါဝါ႐ွိတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္မလား။ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ကဗ်ာဟာ လူ႕ဘဝကို ပိုၿပီးနက္႐ွိဳင္း(ဝါ) ေလးနက္စြာ စံုစမ္းေလ့လာေရးလုပ္ၿပီး အတၱအက်ိဳး ေ႐ွး႐ွဳရာမွာ အျခားအရာေတြထက္ နည္းပါးတယ္။ (“poetry probes life more deeply and is less-self-serving than anything else and so we must turn to poetry to interpret for us”) လို႕ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာဆီကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးလိုမႈကို ႐ွာတဲ့အခါနဲ႕ စိတ္အာဟာရကို ႐ွာေဖြတဲ့အခါ ျပန္လွည့္ႏုိင္ေသးတယ္။ ကုစားႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ဘဝကို ကဗ်ာနဲ႕လာထပ္တာ မမွားဘူး။ အဓိပၸါယ္႐ွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာအလွဟာ ဘဝမွာ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈတစ္စံုတစ္ရာကို တမူထူးျခားစြာ ျပဳလုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိၿပီး အဲဒီတစ္စံုတစ္ရာဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အဆင္ေျပမႈနဲ႕ ခြန္အားဆီက ထြက္က်လာတာပါပဲ။ ႐ိုးရာအစဥ္အလာယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပိုျပည့္စံုၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ လူသားေတြ အျဖစ္ႀကီးထြားခြင့္ေပးတယ္လို႕ အာႏိုး(လ္)က ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အာႏိုး(လ္)ဟာ သူ႕အက္ေဆး (Culture and Anarchy) မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းပဲ ေျပာခဲ့တယ္။