အခ်စ္ကိုေလခြၽန္တိုင္း
ႏွလံုးသာေျမကြၽံတယ္
ေပြေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပ်ာက္ဆံုး
စကားလံုးတိုင္းအႏွစ္မဲ့
အခ်စ္မဲ့ရင္ခြင္ဟာ
လြမ္းဆြတ္တမ္းတ
မက္ခြင့္မရေသာအိပ္မက္မ်ား။
ႏူး႐ိုးဆစ္နဲ႔ဆိုက္ကိုဆစ္ကိုေရာေႏွာ
ေခါင္းခန္းထဲကမိန္မလွကိုကန္ထုတ္ပစ္
သူလည္းေလာကီးသားေပမို႔
ရင္တြင္းျဖစ္အခ်စ္ေတြကို
ဘဲႀကိဳးျပတ္ဖိနပ္တစ္ရံလို
အမႈိက္ပံုထဲထိုးထည့္။
ႀကိဳးျပတ္ေနဆဲ
အမိႈက္ေကာက္သမတြယ္ခ်ိတ္နဲ႔ျပင္စီး
ေနာက္တစ္ေန႔လမ္းထြက္ေလ်ွာက္မွာ
ဒါပဲေလ
တစ္ေနရာမွာပိုတစ္ေနရာမွာလိုအပ္
လက္လြတ္စပယ္ေတြးေခၚသီအ္ုရီေတြလႊတ္ျပစ္
ဘယ္သူနဲ႔မွစကားမ်ဳပါခ်င္တဲ့
ေတြးေခၚမႈ့အသစ္နဲ႔
လြတ္လပ္ေပါ့ပါး
လြတ္ရင္လပ္တယ္
ပါးတိုင္းေတာ့မ်ပါ့ဘူးဗ်
အခ်စ္ေတြလြတ္ၿပီး
ႏွလံုးသားပါပါးေလးနံရံျခား
ဒီေဝဒနာ
တန္ခ်ိန္တစ္ဘဝစာေလးတယ္ဗ်
ယံုခ်င္မွယံုပါဗ်ာ
ယံုသင့္မွယံုေပါ့
ဒီေကာင့္ဥာဏ္ပိုးဝင္ေနလို႔
အဆိုးမျမင္ရင္ေတာ္ၿပီဗ်ာ။
လင္းတက္ပိုင္
ု
Posted via Blogaway
Comments
Post a Comment