တနင့္နင့္စိမ္းခဲ့ၾကတယ္
ဘာမွမျဖစ္သလို
ႏွလံုးသားတိုင္းအခ်စ္ရိိွတယ္
အခ်စ္ထဲမွာလိုွင္းေတြရိွတယ္
သေဘၤာတစ္စင္းရြက္အလြင့္
လိႈင္းလံုးေတြေအာက္စံုစံုျမဳပ္တယ္။
ေယာက်ၤားမွန္သမ်ွ
နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းေလ်ာ့တယ္
ေလ်ာ့ေနတဲ့နံ႐ိုးအတြက္
ငို တယ္ ရယ္တယ္ ျပံဳး မဲ့
ထူးထူးျခားျခားနံ႐ိုးတသ္ေခ်ာင္းေအးစက္
သူကေဆာင္းခိုငွက္
ဟုတ္တယ္
ေအးစက္ေနတဲ့ေဆာင္းခိုငွက္။
ေဆာင္ခိုငွက္သီခ်င္းသံ
အႂကြင္းအက်န္က၃မိနစ္စာ
ဒါေပမယ့္ဖြင့္မရထသ္ေငါ့ေနေသာ
စကားလံုးမ်ားသာ။
စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြယိုဖိတ္
ဆိုးထိတ္ေသာသံမဏိႀကိဳးမ်ား
ပက္ၾကာအက္ အကၡရာမ်ားကို
မခ်ည္ေႏွာင္ႏိုင္ျပတ္ေတာက္
ေဝးလႊင့္ျခင္းလမ္းမမ်ားေပၚ
အတူတူေလ်ွာက္ခဲ့ၾကတယ္
ဘာမွမျဖသ္သလို စိမ္းးးး
ဂႏၳ၀င္ ထဲမွာစိမ္းးးးးး
သံသရာလမ္းမတစ္ေလ်ွာက္ေပါ့။
လင္းဆက္ပိုင္
Posted via Blogaway
Comments
Post a Comment