ဘာသာစကားရာသီ

မိုးဦး တၿဖိဳက္​ၿဖိဳက္​ရြာခ်
ပုလဲ​ေကာက္​သူမရိွခဲ့
အညတရ​ေကာင္​ ရဲ႕ သံုညမ်ား
အ​ေျခခံတာ အ​ေျခမွာတင္​ခံ​ေနရ
မနည္​း(အတင္​း)ႏႈတ္​ဆက္​လိုက္​ရတယ္​
မိုးဦး​ေလနီၾကမ္​း​ေတြ နီ​ေဆြး။

​ေဆာင္​းႏွင္​းစက္​မ်ားဟာ ငါ
ခ်ယ္​ရီ​ေတြ ရဲရဲ​ေတာက္​ ပ
ငါ့က္​ုမလိုအပ္​​ေတာ့ဘူးတဲ့
လက္​ခံသူမရိွတဲ့ႏွင္​းစက္​
ငါ့ႏွလံုးသားကို ငါ ႏွင္​း​ေငြ႔ျပန္​႐ိုက္​
အ႐ိုင္​းဆန္​တဲ့ အတၱပံု​ေဆာင္​ခဲမ်ား
ႏႈတ္​ဆက္​ခဲ့ပါတယ္​
​ေဆာင္​ေသရာသီ​ေလးရယ္​။

​ေႏြ အလြမ္​းရင္​့ ရြက္​၀ါမ်ား
တျဖဳတ္​ျဖဳတ္​ ​ေႂကြ
​ေျမခ သခင္​​ေျခရင္​းမွာ
ဖြဖြ​ေလး​ေကာက္​
ုၿပီးမွ မီး႐ႈိ့လိုက္​ ငါက အမိႈက္​စ​ေလး​ေပါ့
ျသဥ​ေတြ အီ​ေနတာ ငို​ေနတာ
ပုရစ္​ဖူးကို ႀကိဳဆိုး​ေတးလား
စိမ္​္​းလန္​း ....။

ႏွလံုးသား ခဏခဏ
ရြက္​သစ္​​ေတြ လဲလွယ္​ ​ေ၀​ေနတာ
တစ္​ရာသီစာ ခ်စ္​ျခင္​း မ်ား

လည္​ပတ္​​ေနဆဲ
အခ်စ္​သင္​့တာလား
​ေခတ္​သင္​့တာလား
ဒါဟာ ငါ နားမလည္​တဲ့
ဘာသာစကား
ရမၼက္​ လြန္​ႀကိဳး တင္​းလြန္​​ေလစြ။

            လင္​းဆက္​ပိုင္​

Posted via Blogaway