သတ္ပံုမွားတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း
လင္းဆက္ပိုင္
သက္ျပင္းေတြခါးကုန္းေအာင္႐ုန္းခဲ့ရ
ေဆာင္ရာသီဆန္တဲ့ေလာကဓံမ်က္၀န္းေတြ ၾကားမွာ
ငါအ႐ွင္လက္လက္ နရက္ မွာ က်ေရာက္ေနသလို...
ျဖန္႔ခင္းထားမိတဲ့လမ္းမွာ ငါတူးေဖာ္ၾကည့္တယ္
ပိန္ခြၽန္းတဲ့ အကၡရာတစ္လံုးေတာင္မေတြ႕ရ...
ငါ့ကိုယ္ငါ ေလာင္ၿမိဳက္ၿပီးးး
သျဂႋဳလ္ခဲ့တယ္။
တ႐ွဴးထိုးငါ့မိုက္ကမ္းမႈ့ လက္ခုပ္တီးပါ
နာက်င္စရာသကၠရာဇ္ ဆက္ထံုးေတြ
ၿဖိဳဖ်က္ ခဲ့ခ်င္ၿပီ...
အလွစစ္စစ္ကိုဖတ္ဖို႔ ဘာသာစကားေတြမလိုအပ္ဘူးေလ...။
ငါက အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ မသိကိန္းတစ္လံုးပါပဲ...
ဘဝဆိုတာ အထူးအပါးမညီတဲ့ နမ္ျပားတစ္ခ်ပ္ ဟန္အမူရာနဲ႔
အိပ္မက္ေတြ အဖုအဖိန႔္ႂကြလို႔..
ေလာကဓံ ခပ္က်ဲက်ဲ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ၿမိန္ခဲ့တယ္...။
စိတ္လက္ရႊင္စြာ ေဘာင္ဘင္ခတ္ဖို႔
ငါ့မွာ ေရတစ္စက္မွမရိွေသးတာကိုက ေပ်ာ္စရာ...
ၾကယ္ လ စုံလင္ ဟင္းလင္းျပင္တဲအိမ္ေလးလို ေလာကဓံမ်ိဳး
အာရံုဦးတိုင္းမွာ လွပျခင္းေတြ ကပ္ႏိွပ္ဖို႔
တိမ္ပြင့္ တိမ္စေတြလို မာေၾကာျခင္းနဲ႔ဘဝကို ေခါစာ ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။
Posted via Blogaway
Comments
Post a Comment