တာ့လ်န္​းက လာတဲ့ဖုန္​း

|| တာ့လ်န္က လာတဲ့ဖုန္း ||

တာ့လ်န္က ဖုန္းလာတယ္။ ရည္းစားေပာာင္းတစ္ေယာက္ေတာင္
မပာုတ္ဘူး။ အရည္မရ အဖတ္မရ။ သူ႔ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ပဲ ေပးသြားတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္က
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာအမ်ိဳးအစားတစ္ခုကို ငါ ျပန္ေတြးမိတယ္။

သူမပာာ အိမ္ေထာင္က်စ။ ေဆးသစ္နံ႔နဲ႔ အိမ္ကေလး
ခံ့ညားတဲ့ပရိေဘာဂေတြနဲ႔ အတိအက် လိုက္ဖက္လို႔
(သူမကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဖုန္းလည္းအပါအ၀င္)
စူးစမ္းလိုစိတ္သက္သက္နဲ႔ (ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို)
သူမေယာက်္ားရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ လက္ေဆာ့ရင္း
ငါ႔ နံပါတ္ကို ေကာက္ဆက္မိတာလား

သူမရဲ႕ ျပတင္းအျပင္ဘက္မွာ
တာ့လ်န္ရဲ႕ ေရွးေပာာင္းလိႈင္းေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ခတ္ေနသလား
အဲဒီမွာ အဲဒီေက်ာက္တံုးႀကီး ရွိေသးလား
သူ႔ရုပ္ပံုပာာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္လို႔ အတင္းအက်ပ္ထင္ေနတဲ့ပာာ
အကယ္၍သာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ
သိပ္လည္း မၾကာလြန္းတဲ့ ကာလမွာ သူမ
ဖုန္းတစ္ခါ ထပ္ဆက္ရင္ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္လည္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့
ဘ၀အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေရာေပါ႔။ ႏွစ္သံုးဆယ္အၾကာမွာ
လိႈင္းပုတ္သံပဲ ရွိေတာ့မယ္ ငါ႔ညာဘက္ နားထဲမွာ
သူမရဲ႕ ခက္ထန္မာေက်ာတဲ့ မသတၱ၀ါအသက္ရွဴသံ
ငါၾကားေတာ့မွာေတာင္ မပာုတ္ေတာ့ဘူး။

ပာန္ေတာင္

(A phone call from Dalian by Han Dong)
ဘာသာျပန္-ေဇယ်ာလင္း)

Posted via Blogaway