နိဗၺာန္ဘံုမွာဖ်ားေနတယ္
---------------------------
စကားလံုးတိုင္း
ျပတ္သြားတဲ့စကားလံုးေလးေတြအတိုင္း
အစ အနေလးကစ
အသံထြက္က ငိုတယ္။
ဆံုရပ္ဆိုတာ
တစ္ဦးရင္ထဲမွာ တစ္ဦး ပြင့္ေဝရံု
သူမဆံႏြယ္ေလးကို စိတ္နဲ႔နမ္းဖူးရဲ႕
သူမလည္း ကိုယ့္ပုခံုးေပၚ စိတ္နဲ႔နားခိုဖူးရဲ႕။
စကားလံုးေလးေတြ မက္ေဆ့ေဘာက္မွာ
လင္းလိုက္ မိွန္လိုက္
ေျပးၾကည့္စရာဆိုလို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြပဲရိွၾကရဲ႕
မေန႔က ဖုန္းresetက်တယ္
ကမၻာတစ္ခုေပ်ာက္သလို ေမွာင္တယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ ေအးၿငိမ္းသံထြက္မလာဘူး
ဘုရားမွာ သူမအမည္နဲ႔ ေအာင္သေျပကပ္လႉခဲ့
ဘုရာရိပ္ တရားရိပ္မွာ ငါ့မွာသာပူလို႔
သူမအမည္နဲ႔ အလႉခံျဖတ္ပိုင္းေလးဟာငိုလို႔။
ေသြးဆဲလ္ေတြအထဲထိ
႐ူးေနတဲ့ သူမအမည္
အထူးကုဆရာေတြ မ႐ွာေဖြႏိုင္တဲ့ေရာဂါ
ဓာတ္မွန္ထဲမွာ ဆံုမွတ္က ၆နဲ႔၉လို႔ေပၚတယ္
ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို ေက်ာျခင္းကပ္လ်ွက္
အဲကြန္းေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕
ငါ့ဦးေဏွာက္ေတြေအးခဲသြား ။
ငါ့တၿမိဳ႕လံုး ေဒလီယာေတြ ရင္ကြဲပက္လက္ ေဖြးေဖြျဖဴလို႔
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာမွာ တစ္ေယာက္
စိတ္ရိွလက္ရိွ အသက္႐ွဴေနရပါတယ္
ခလုတ္ေတြထိရ ခလုတ္ေတြၿငိရနဲ႔
လက္ရိွအခ်ိန္တိုင္း ဆူးတန္းလန္း
မိုးေတြကရြာလို႔ေကာင္းတုန္းပဲ။
လင္းဆက္ေဝ(ပ်ဥ္းမနား)
21.7.2015
Comments
Post a Comment