လ​ေရာင္​ထဲ ​ေထြးထုတ္​လိုက္​တဲ့ ပန္​း႐ိုင္​းတစ္​ပြင္​့ရဲ႕ပဲ့တင္​သံ နာက်င္​မႈဟာ ​ေရ​ေမႊးနံ႔သင္​းတယ္​

လေရာင္ထဲ ေထြးထုတ္လုိက္တဲ့ ပန္​း႐ိုင္​းတစ္​ပြင္​့ရဲ႕ ပဲ့တင္​သံ နာက်င္​မႈ့ဟာ ​ေရ​ေမႊးနဲ႔သင္​းတယ္​
______________________________________


တရားသျဖင့္ဆိုတာကို ကိုယ္ခႏၶာ မွာ ႐ွာတဲ့ အခါ
သိစိတ္ကေန မသိစိတ္အထိ ျပတ္႐ွရာေတြ။
ဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူးဆိုတဲ့ စကားေတြထဲပဲ ။
ငါတို႔ ေတာင္ဝန္႐ိုးစြန္းနဲ႔ ေျမာက္ဝင္႐ိုးစြန္းေလာက္အထ​ိ။ နီးခဲ့ပါတယ္။

ႏြမ္းပါးတဲ့ဘဝထဲ ဘယ္သူမ်ား ဒုကၡေတြကို လာခံစားႏိုင္မွာလဲ။
အခ်စ္ဆိုတာ တဲအိမ္​​ေလးထဲကို ဘယ္​​ေတာ့မွ ခိုဝင္​မွာ မဟုတ္​ဘူး။
ေမ်ွာ္လင့္သလိုျဖစ္မလာတဲ့ေန႔ေတြထဲမွာ ႐ွင္သန္တယ္။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတစ္ခုပဲရိွတဲ့အတြက္ ရံႈးနိမ့္ခဲ့ရ။
မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ။ ေသခ်ာစြာေဝးေနရ။
မေဝးခဲ့ပါဘူးစကားလံုးေတြရဲ႕။
အသံ။အဓိပၸါယ္တစ္ခုခုစီ။အရာအားလံုးနီးနီး။ဥေပကၡာျပဳလို႔ ။ၿငိမ္သက္။

စိတ္ကူးထဲမွာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ။ ပံုျပင္ေတြထဲမွာ။တကယ္မရိွေတာ့။
ဆႏၵေတြကို သူစိမ္းဆန္လိုက္ယံုပါပဲ။
ဘာမွမရိွတာေတြသာ ငါ့မွာရိွေနတယ္။
႐ွင္သန္းျခင္းမွာ အလြမ္းအစအန အနာစက္ေတြပြစိထုိးေနေပါ့။ကယ္သူမဲ့။

သိမ္ငယ္စြာ အၾကံဳးဝင္ရတဲ့။ ပါတ္သတ္မႈနဲ႔။ မတရားဘူးထင္တာေတြ တရားနဲ႔ ေဖာ့ၾကၫ့္ရပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။(အခ်စ္ဟာ ေစာက္ထင္ႀကီးျခင္းနဲ႔ စ တယ္ ဆိုခဲ့ရင္)။

တရားမရေသးေတာ့စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အလြမ္းေတြကိုအလွျပင္ေပးထားရပါတယ္။
သူမရဲ႕ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္း။
ႏွလံုးသားတစ္စံုဟာတဆက္ဆက္နဲ႔႐ုန္းရင္းကန္းရင္းေရြ႕ေနရပါတယ္။​ေဝးရာမွ ​ေဝးရာဆီသို႔။

ညဟာ နီယြန္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေမွာင္လို႔။
ဝရံတာမွာ ငါရိွတယ္​။
ဝရံတာမွာ ငါရိွေနပါတယ္​။
ငါရိွေနတယ္ ဝရံတာအေပၚ။
ငါရိွေနပါတယ္ ဝရံတာ အေပၚမွာ။
လမင္းကေတာ့ တျဖည္းျဖည္း။ အေနာက္ကို တေရြ႔ေရြ႕။

ငါရိွေနတယ္။
ငါရိွေနတယ္ ။
ငါရိွေနေသးပါတယ္ ၊
အေဝးႀကီးေျပးထြက္သြားတဲ့ ငါ့စိတ္ကို ငါျမင္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ ငါရိွေနတယ္။

ငါ့ကိုယ္ငါ့ မယံုၾကည္ေတာ့လို႔။ ဘယ္သူကိုမွ။ ထပ္ယံုၾကည္လို႔မရေတာ့ဘူး။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုသတိရေနပါလ်ွက္ ။
ေျပာစရာ စကားလံုးေတြေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့အခါ။
သခၤန္းစာဆိုတာ။ ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့အရာကို။ သံသယမ်ားမ်ားၾကည့္ဖို႔ပဲ။
အခ်စ္ကိုယံုၾကည္လို႔။ ဘဝကန္းသြားတဲ့သူေတြဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့ၿပီလဲ(​ခ်စ္​တယ္​။ေစာက္​အ​ေရးပဲ )

မ႐ိုးသားျခင္းဟာ .......
သတ္ေသျပဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ စကားလံုးသက္သက္ပဲ ။
ေခါင္ရမ္းပန္းေတြ
စိတ္လိုလက္ရအေႏွးပြင့္ရတာပဲ။
ေသာက္ေရခြက္ထဲ ေရျဖည့္တယ္ ​ေရခြက္​ဟာ ​ေရရဲ႕ပုံသ႑ာန္​ပဲ။
ဘဝေနထိုင္​မႈထဲအခ်စ္​ကို ျဖည္​့ၾကည္​့တယ္​။
အခ်စ္​ဟာ ခံစားသူရဲ႕ ပံုသ႑ာန္​ (​ေစာက္​ပံု​ေလး​ေတြ လွပါရဲ႕)။

အခ်ိန္မွန္ျပီး ေနရာမွားသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်စ္တယ္ပဲ ေျပာေျပာေနေတာ့။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဒုကၡပဲျဖစ္မယ္။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ။ တကယ္ေတာ့လည္း အႏၱရာယ္နဲ႔ ကစားဖို႔။ ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္တာပဲျဖစ္မယ္။
အံၾသရပါတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ။လိမ္နည္းတမ်ိဳး။
အခ်စ္ဆိုတာ။ ယုတၱိမရိွတဲ့။ အမွန္တရားမ်ိဳး။
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ။ ခႏၵီးငါးပါးက်င့့္ရသလိုမ်ိဳး။
စာကားလံုးအျဖစ္နဲ႔။
စာသားအျဖစ္နဲ႔ ။
စီလိုက္တဲ့ လိုင္းေတြ ။
ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရိွစြာ။ စာပိုဒ္တစ္ခုအျဖစ္သြတ္သြင္းထားရံုပဲ။

ရည္႐ြယ္ၿပီး တမင္ေရးထားတယ္လို႔ စြပ္စြဲျခင္းမျပဳပါနဲ႔။
အဓိပၸါယ္ဟာ(ခ်စ္တယ္​) ၾကားနာသူရဲ႕ဖြင့္လွစ္မႈသာျဖစ္တယ္။
နာၾကည္းျခင္းဟာ စာသားတစ္ခုမဟုတ္
ၾကည္ႏူးျခင္းဟာ စာသားတစ္ခုမဟုတ္
ေဝးကြားျခင္း။ နီးကပ္ျခင္း။အခ်စ္​။ အမုန္း။ သံသယ၊အရာအားလံုးဟာ။ စာသားမဟုတ္။

ဟုတ္တယ္ထင္ေယာင္မႈထဲမွာ။ တည္ေဆာက္လိုက္တဲ့ ။ေဘာင္​။ စံႏႈန္း ။ေပတံ ။တစ္ခုခုပဲ။
တကယ္ေတာ့ဆက္သြယ္ျခင္းမွာ။ ဘယ္အရာမွ။ တရားေသသတ္မွတ္ထားျခင္း။မရိွ။
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေျပာင္းလဲသြားေသာ။ အာရံုခံစာမႈတစ္ခုသာ။

ပိုမုိ ေျခာက္ကပ္ေနလိမ့္ဦးမွာပဲ။ဘဝေန႔ထဲ ။ပန္းမပြင့္ဘူး
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သမ်ွ ။အကုန္ေႂကြ။
ငါ့ရဲ႕ေစာက္ဆန္းေန႔ေတြေပါ့ ။
ဆံစကေန ေျခဖ်ားအထိ ငါ့မွာ။ က်ိဳးေၾကခဲ့ရ။အရသာပဲ ။ ငါရင္႔မွည္႔လာတယ္​။ အမွန္တရားတစ္ခုနဲ႔ ေဖာက္ျပန္မႈတစ္ခုရယ္။ငါဟာကာလဆိုးႀကီးပဲ ျဖစ္​တယ္​ ။

လင္းဆက္ေဝ