မိွန္ေဖ်ာ့ကြယ္ေပ်ာက္သြားျပီျဖစ္တဲ့မ်က္ဝန္းနက္တစ္စံု /ကတိတစ္စံုရဲ႕အေဝးမွာ
....................................................
အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ့ဆီမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရိွ ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈမရိွ အရာရာဟာ အေဝးကိုထြက္ခြာလို႔ေပါ့။
အျမဲတည္ရိွေနေတာ့မယ့္ အထီးက်န္မႈထဲမွာ...............။
ဘာမွမေရးတာလည္း နာက်င္မႈပါပဲ။
စိတ္ေျဖမွုတစ္ခုခု ခ်ေရးထားတဲ့ နာက်င္မႈထက္ ပိုၿပီးေလာင္ကြၽမ္းရပါတယ္။
လူခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ စ္ိတ္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမရဲ႕အျပံဳးအတုေလးနဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ဘယ္ေတာ့မွမထိစပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ သူမရဲ႕လိပ္စာအတုေလးေပးထားတဲ့ ကမၻာငယ္ေလးထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။
မျမင္ရတဲ့ နံရံေပၚမွာ ဒဏ္ရာေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖပါတယ္။
ၾကာလာေတာ့ နာက်င္မႈတိုင္းဟာ အပ်င္းေျပျပန္ဖတ္ရတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတစ္ခုလိုေပါ့။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာဘာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဘာကိုဗဟိုျပဳၿပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးလဲ။
ေပ်ာ္စရာေတြ ရစရာမရိွေအာင္ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈၾကားမွာလား။
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေပ်ာက္ေတာ့မယ့္နာက်င္ေတြရဲ႕အတြင္းထဲမွာ ကိုယ့္သံေယာဇဥ္ဟာဘယ္လိုကပ္ေရာဂါနဲမ်ားပ်က္က်ရသလဲကြယ့္။
.....................
..............................
က်မမွားသြားပါတယ္။မ်က္ရည္စေတြနဲ႔တိုးႏြမ္းႏြမ္းအသံေလးကိုယ့္နားစည္ကို႐ိုတ္ခတ္သြားတယ္။
ကမၻာမီးေလာင္ရင္ သားေကာင္ခ်နင္းတဲ့အသံေတြလိုပဲ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝကို လိမ္လည္ဖ်က္စီးဖို႔မရည္ရြယ္ပါဘူးတဲ့လား။
အခ်ိန္ဟာေႏွာင္းသြားခဲ့ၿပီ။ဆံုး႐ႈံးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ ေမ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္ေတြအတြက္ ဒီစကားေလးနဲ႔ ေျဖသိမ့္ဖို႔ ကိုယ္ေမတၱာတရားဟာ ေသးငယ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ဆို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။
တခ်ိဳ႕အရာေတြက တူညီတဲ့ခံစာခ်က္ေတြခံစားမိမွ စာနာတက္တာမ်ိဳးေလ။
(###တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သင္ ခ်စ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
သင့္ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ တစ္ေနရာရာဟာ မီးေလာင္ေနၿပီး
အဲဒီေနရာကို မီးသတ္ကားေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ေအာင္မသြားႏိုင္ၾကဘူး။)
အရိွတရားရဲ႕အလြန္မွာ ေခါက္မိတဲ့တံခါးေလးကို သံေယာဇဥ္လို႔(မေပးခ်င္ပဲ)အမည္ေပးခဲ့လိုက္ပါ(ရ)တယ္။
ဒါေၾကာင့္ မီးဟာပိုေလာင္တယ္။
မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမီးခိုးေတြ ေကာင္းကင္မွာ အျပည့္အႏွက္ဖံုးလႊမ္းသြားတယ္။
#ထြက္ေျပးျခင္းက အားလံုးကို ေျပလည္ေစမွာမဟုတ္ဘူး။ ငာသာ မင္းေနရာမွာဆိုရင္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကိုဒီလိုေတြးမွာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ဘယ္ေလာက္ပဲေျပးေျပး အကြာအေ၀းက အားလံုးကို မေျပလည္ေစနိုင္ဘူး။
ၿပီးပါၿပီလို႔ စာတမ္းထိုးမွ စတဲ့ဇာတ္ပါပဲ။
ေၾကာက္လန္႔ျခင္းေတြဟာ မၿပီးဆံုးေတာ့ျခင္းနဲ ငါ့ကိုယ္ထဲမွာေနထိုင္ ေနၾကၿပီ။
အသက္႐ွင္ရတာေမာတယ္ ။ ျမင္ျမင္သမ်ွဟာအေရာင္မဲ့ အရသာမဲ့ ခံစားမႈမဲ့
သက္တန္႔ေတြဟာမလွေတာ့ဘူး။
မိုးတိမ္ေတြဟာမၾကည္လင္ေတာ့ဘူး။
တစ္ေယာက္ထဲဆိုတဲ့ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းဟာ ေအးခ်မ္းျခင္းကိုမေပးေတာ့ဘူး။
ဘုရားသြားတယ္။ တရားစာအအုပ္ေတြဖတ္တယ္။ရယ္စာေတြ႐ွာေဖြ ၾကည့္႐ွဴ ့ ဖတ္ပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရားေပ်ာက္ကြယ္တဲ့သူမွာအရာအားလံုးဟာ ေသာကေတြပဲထပ္ဟပ္ေနေတာ့တယ္။
သံေယာဇဥ္တစ္ခုေၾကာင့္ အသိဉာဏ္ရဲ႕ထံုထိုင္းမႈဟာပိုၿပီးေပၚလြင္လာတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ.....အနာဂတ္ကိုဘယ္လိုဖန္တီးမလဲ ဆိုတာ ကိုယ္မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ကိုယ္ဟာ လူေတြျကားမွာေသဆံုးသြားၿပီဆိုတာေပၚလြင္ေနမွာပဲ။
သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္လိုသံေယာဇဥ္မ်ိဳးလဲ သံသေတြေတာ့မ်ားမွာပဲ။
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွဟာ နားမလည္ပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ၾကည့္ေနမိတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြလို။
သိပ္သည္းလွတဲ့ အတိတ္ထဲမွာ ဝွက္ကြယ္သိမ္းထုတ္ထားရင္း တခါတခါေတာ့ အိပ္မက္ေတြထဲ ညီမေလးကို မေက်နပ္ဘူးလို႔ ေယာင္ေယာင္ေအာ္ေနမိတယ္။
တခါတခါ....
အိမ္မက္ထဲမွာ.........ေပါ့။
လင္းဆက္ေဝ
#မူရာကာမိ
From KAFKA on the shore
###ေနမ်ိဳး
Comments
Post a Comment